Πώς να επιβιώσει κάποιος παίχτης/προπονητής/μεγαλομέτοχος όταν δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο; Πώς καταφέρνουμε και είμαστε κάθε πέρσι και καλύτερα;
Σε αυτό το σημείο, άξια αναφοράς είναι η περίπτωση του Αγροτικού Αστέρα. Ο οποίος ολοκλήρωσε τη σεζόν ως 1ος στον όμιλό του και έφτασε μέσα στο κατακαλόκαιρο να κερδίζει την άνοδο στα play off. Και στα μέσα του Οκτώβρη χάνει αυτήν την άνοδο.
Αν δεν του είχαν επιτρέψει πέρσι να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα από την αρχή, θα υπήρχε κάποια λογική. Το να του κόβουν την άνοδο τόσους μήνες μετά, όμως, είναι απαράδεκτο. Όπως απαράδεκτη είναι και η συζήτηση να μην υποβιβαστεί γενικώς κανένας και να μην προβιβαστεί κανένας από τον περσινό όμιλο της Γ' Εθνικής.
Όπως απαράδεκτο είναι που υπήρξε έστω και για μια σεζόν το ενδεχόμενο να μην ανέβει ο πρώτος του ομίλου από τη SL2 στη SL, κάτι που συνέβη στη Βέροια πριν λίγους μήνες.
Λέμε ότι οι πρωταγωνιστές στο ποδόσφαιρο είναι οι παίχτες. Τι θα πούμε σήμερα 11 Οκτωβρίου στους παίχτες του Αγροτικού Αστέρα που οι περσινοί αγώνες που έδωσαν, ήταν σα να μην έγιναν ποτέ;
