.png)
Τετάρτη 17 Ιουνίου 1964 το απόγευμα θα διεξάγονταν οι δύο ημιτελικοί αγώνες για το κύπελλο Ελλάδας.
Στην Κατερίνη θα έπαιζαν ο πανίσχυρος τότε Πιερικός με την Α.Ε.Κ. και στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό.
Αυτή η αναμέτρηση προκαλούσε το ενδιαφέρον γήπεδο είχε γεμίσει ασφυκτικά. Οι θεατές ανέρχονταν σε 30.000 περίπου. Είχαν μάλιστα πληρώσει πανάκριβο εισιτήριο για τα τότε δεδομένα (40 δραχμές για τις κεντρικές κερκίδες και 20 δραχμές για τα δυο "πέταλα").
Στις 5 μ. μ. οι δυο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο. Στο πρώτο ημίχρονο οι ποδοσφαιριστές έδειξαν κάποια διάθεση να παίξουν ποδόσφαιρο. Στο 25ο λεπτό ο Ολυμπιακός, προηγήθηκε με γκολ που σημείωσε ο Νεοφώτιστος ύστερα από λάθος του αντίπαλου τερματοφύλακα. Μετά από δέκα λεπτά ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε με το Μίμη Δομάζο.
Όμως στο ημίχρονο οι φίλαθλοι βρέθηκαν μπροστά σε μια πραγματική παρωδία αγώνα.
Οι παίκτες "σέρνονταν" και αγωνίζονταν νωχελικά. Η αγανάκτηση άρχισε να δυναμώνει στους οπαδούς και των δύο ομάδων που πίστευαν ότι ο αγώνας ήταν "σικέ", ώστε να λήξει ισόπαλος για να επαναληφθεί μετά από ημέρες και οι δυο διοικήσεις να καρπωθούν τις -πανάκριβες-εισπράξεις του επαναληπτικού αγώνα.
Άρχισαν αποδοκιμάσιες και απο Ολυμπιακούς και απο Παναθηναικούς ("αίσχος, αίσχος", "τα λεφτά μας πίσω") που γρήγορα έγιναν απειλές ("θα μπούμε μέσα και θα τα σπάσουμε").
Όσο περνούσε η ώρα η ένταση δυνάνωνε και πια οι οπαδοί των δύο ομάδων φώναζαν συνθήματα μαζί. Όταν το παιχνίδι μπήκε στην παράταση (και συνεχιζόταν με τον ίδιο ρυθμό), οι φίλαθλοι ένιωσαν ότι επιβεβαιώθηκαν. Στο 22ο λεπτό της παράτασης (στο 112ο λεπτό του αγώνα) ένας παίκτης του Παναθηναϊκού έχασε μια απίθανη ευκαιρία να δώσει την νίκη στην ομάδα του (και έτσι να μην χρειαστεί επαναληπτικός).
Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι θεατές που βρίσκονταν στο "πέταλο" κατέβηκαν στα κιγκλιδώματα και επιχειρούσαν να τα "ξηλώσουν". Ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα και οι ποδοσφαιριστές πανικόβλητοι έτρεξαν προς την καταπακτή.
Ο αστυνομικός διευθυντής, συνειδητοποιώντας ότι ήταν αδύνατο να συγκρατηθεί το αγανακτισμένο πλήθος έδωσε εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις να φύγουν μπροστά από τα κιγκλιδώματα. Σε ελάχιστα λεπτά οι οπαδοί τα ξήλωσαν και όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο.
Τα δοκάρια γκρεμίστηκαν, τα δίκτυα κάηκαν, οι διαφημιστικές πινακίδες έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Μια ομάδα οπαδών ανέβηκε στην κερκίδα των επισήμων, προπηλάκισε τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες που κάθονταν εκεί άρπαξε τις καρέκλες και τις έκαψε στο κέντρο του γηπέδου. Χιλιάδες άλλοι άρχισαν να πολιορκούν τις εγκαταστάσεις των αποδυτηρίων. Στην συνέχεια, οι εξαγριωμένοι φίλαθλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους με σκοπό να καταστρέψουν τα καταστήματα των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού.
Η επέμβαση όμως των αστυνομικών δυνάμεων απέτρεψε την καταστροφή των καταστημάτων αυτών. Άλλες πολυάριθμες ομάδες οπαδών κατόρθωσαν να φτάσουν στα επί της οδού Θεμιστοκλέους γραφεία της Ε.Π.Ο, απ’ όπου απομακρύνθηκαν από τους αστυνομικούς.
Άλλοι κατευθύνθηκαν προς τη Βουλή, όπου εκπρόσωποί τους έγιναν δεκτοί από αντιπρόσωπο του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Τελικά οι ομάδες των φιλάθλων διαλύθηκαν και η πρωτεύουσα ηρέμησε μόλις 11η μ. μ. Η Ε.Π.Ο. δεν τόλμησε να ορίσει επαναληπτικό αγώνα στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Έτσι κυπελλούχος ανακηρύχτηκε η ΑΕΚ που νίκησε στον άλλο ημιτελικό τον Πιερικό με σκορ 3 – 1.
Παρόμοια γεγονότα είχαν συμβεί το 1960 και 1962. Το 1964, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού έδρασαν από κοινού. Η αηδία τους για την εκμετάλλευση του αγαπημένου τους αθλήματος και την κοροιδία, ξεπέρασε τις οπαδικές διαφορές.
ΠΗΓΗ: https://x.com/praxis_review
