Αναλυτικά
Για ακόμη μια φορά ζούμε τον πραγματικό εφιάλτη του κλεισίματος της γραμμής Πρίνου-Καβάλας, της στέρησης του δικαιώματος της απρόσκοπτης μετακίνησης χειμώνα-καλοκαίρι στην καβάλα.
Ο λαός του νησιού έχει συγκεντρώσει πολύτιμη πείρα όλα αυτά τα χρόνια με την άρση του ΚΑΜΠΟΤΑΖ. Οι συνέπειες είναι πολύ βαριές. Το καθεστώς της απελευθέρωσης που εφαρμόζεται από το 2001 έχει αποδεχθεί ότι το μόνο που έχει απελευθερωθεί είναι η ασυδοσία και αυθαιρεσία των ναυτιλιακών Εταιριών. Θεωρούν τσιφλίκι τους τις θαλάσσιες συγκοινωνίες του νησιού, επιλέγουν από μόνες τους την έναρξη, την πυκνότητα και την λήξη των δρομολογίων, τις τιμές των εισιτηρίων σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Χωρίς κανένα φραγμό.
Την ώρα, που στο όνομα των «αναδιαρθρώσεων» του δημοσίου έχουν κλείσει όλες οι υπηρεσίες του νησιού και αυτές που έχουν απομείνει υπολειτουργούν, γίνεται απαγορευτική η μετακίνηση των κατοίκων στην Καβάλα. Για την παραμικρή ανάγκη η μετακίνηση γίνεται ένας Γολγοθάς πραγματικός, συν τα τεράστια έξοδα που απαιτούνται για την μετακίνηση από την γραμμή της Κεραμωτής. Ιδιαίτερα για τους κατοίκους της Νότιας πλευράς του νησιού.
Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες του νησιού χωρίζονται με βάση την κερδοφορία των Ναυτιλιακών Εταιριών. Στην γραμμή «φιλέτο» αυτή της Κεραμωτής που συγκεντρώνεται η προσοχή των Ναυτιλιακών Εταιριών, προς εξυπηρέτηση του άγριου ανταγωνισμού μεταξύ τους για το μοίρασμα τις πίτας των κερδών τους. Ορίζουν δρομολόγια που πολλές φορές είναι και αχρείαστα, ενώ το τελευταίο δρομολόγιο γίνεται νωρίς το απόγευμα κάποιες μέρες την εβδομάδα.
Στην γραμμή Πρίνου – Καβάλας για την οποία δεν εκφράζεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον από άποψη κερδών από τις Ναυτιλιακές Εταιρίες δρομολογούν πλοία υποβαθμισμένα με τα ελάχιστα δρομολόγια το καλοκαίρι και το χειμώνα να κλείνει η γραμμή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με διάφορες δικαιολογίες δήθεν της συντήρησης ή βλάβης των πλοίων. Ενώ μπορούν να τα αντικαταστήσουν με πλοία από την γραμμή της Κεραμωτής.
Ορισμένοι πολιτικοί φορείς, τοπικοί παράγοντες, καταφεύγουν συνειδητά στον αποπροσανατολισμό του λαού και προσπαθούν να παρουσιάσουν το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο για τις θαλάσσιες συγκοινωνίες ως αίτημα του λαού, αποκρύπτοντας ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, είναι η ίδια που μειώνει μισθούς και συντάξεις, επιβάλει δυσβάτσακτη φορολογία στα λαϊκά στρώματα.
Λέμε σε όσους πιστεύουν στον «υγιή» ανταγωνισμό και στις μεικτές επιχειρήσεις κράτους, τοπικής διοίκησης και ιδιωτών ότι αυτά τα ιδεολογήματα εφαρμόστηκαν με την μορφή των εταιριών λαϊκής βάσης και βλέπουμε τα αποτελέσματα που κατέληξαν αυτές οι εταιρίες, να λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Λέμε σε όσους υποστηρίζουν ότι η λύση θα έρθει εάν η υπογραφή των δρομολογίων φύγει από το ΣΑΣ και περάσει στην ΤΔ. Τους θυμίζουμε όταν υπέγραφε ο Νομάρχης τα δρομολόγια πάλη σύμφωνα με τα συμφέροντα των Ναυτιλιακών Εταιριών εφαρμόζονταν.
Αν δεν ανατραπεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, θα ορίζουν οι Ναυτιλιακές εταιρίες όσα δρομολόγια θέλουν και όποτε θέλουν, όποιος και να τα υπογράφει. Η λύση μπορεί να έρθει μόνο με τον οργανωμένο αγώνα ναυτεργατών και κατοίκων του νησιού.
Απαιτούμε:
• Σύγχρονες ασφαλείς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, όλο το χρόνο, σε όλες τις γραμμές του νησιού. Στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, μέσα από έναν Δημόσιο οργανισμό Ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
• Κατάργηση όλων των νόμων που απελευθερώνουν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που καταργούν το ΚΑΜΠΟΤΑΖ.
• Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς.
Όσο οι θαλάσσιες συγκοινωνίες παραμένουν στα χέρια των πλοιοκτητών και όχι στο λαό, το κοινωνικό αυτό αγαθό, θα χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα για να θησαυρίζουν οι πλοιοκτήτες, τόσο θα οξύνονται τα προβλήματα στις θαλάσσιες συγκοινωνίες.
